Niet iedereen wil een alleskunner zijn. Sterker nog, in de huidige marketing- en zorgwereld wordt het vaak als een voordeel gezien om de pet van specialist te dragen. Dit is misschien wel een van de factoren die ECP's naar een tijdperk van specialisatie drijft.
Net als andere disciplines in de gezondheidszorg beweegt ook de optometrie zich tegenwoordig in de richting van deze specialisatie. Veel mensen in de markt zien dit als een onderscheidende factor in de praktijk, een manier om patiënten breder van dienst te zijn en een trend die verband houdt met de groeiende interesse onder optometristen in het beoefenen van medische oogzorg, aangezien de reikwijdte van de praktijk is uitgebreid.
"De specialisatietrend is vaak het resultaat van de portemonnee-toewijzingsregel. Simpel gezegd houdt de portemonnee-toewijzingsregel in dat elke persoon/patiënt een bepaald bedrag per jaar aan medische zorg uitgeeft", aldus Mark Wright, OD, professioneel redacteur van Review of Optometric Business.
Hij voegde eraan toe: "Een veelvoorkomend voorbeeld in een praktijk is dat een patiënt bij wie droge ogen zijn vastgesteld, een speurtocht krijgt: koop deze oogdruppels bij de drogist, dit oogmasker via deze website, enzovoort. De vraag voor een praktijk is hoe ze het maximale bedrag van dat geld in de praktijk kunnen besteden."
In dit geval is de vraag of de oogdruppels en het oogmasker in de praktijk gekocht kunnen worden, in plaats van dat de patiënt ergens anders heen moet? vroeg Wright.
Ook besteden optometristen tegenwoordig aandacht aan het besef dat patiënten in het dagelijks leven hun ogen anders gebruiken, met name door de toegenomen schermtijd. Als gevolg hiervan hebben optometristen, met name zij die patiënten in een privépraktijk behandelen, actiever nagedacht over of zelfs specialismen toegevoegd om tegemoet te komen aan de veranderende en meer specifieke patiëntbehoeften.
Dit concept, in een bredere context geplaatst, is volgens Wright een algemene praktijk die een patiënt met droge ogen identificeert. Doen ze meer dan alleen een diagnose stellen, of gaan ze verder en behandelen ze de patiënt? De regel voor budgettoewijzing stelt dat ze patiënten, indien mogelijk, moeten behandelen in plaats van ze door te sturen naar iemand of een andere plek waar ze die extra dollars die ze toch al zouden uitgeven, zouden uitgeven.
"Je kunt dit principe toepassen op alle praktijken die specialisatie bieden", voegde hij toe.
Voordat praktijken zich op een specialisme richten, is het belangrijk dat de OD's verschillende mogelijke manieren onderzoeken en analyseren om de praktijk te laten groeien. Vaak is het het beste om te beginnen met het raadplegen van andere ECP's die al betrokken zijn bij het beoogde specialisme. Een andere optie is om te kijken naar huidige branchetrends, marktdemografie en interne professionele en zakelijke doelen om een optimale match te bepalen.
Er is nog een andere gedachte over specialisatie, namelijk dat de praktijk zich alleen met het specialisatiegebied bezighoudt. Dit is vaak een optie voor huisartsen die geen 'brood-en-boter'-patiënten willen behandelen, aldus Wright. "Ze willen alleen mensen behandelen die de specialisatie nodig hebben. In plaats van een groot aantal laagbetaalde patiënten te moeten screenen om patiënten te vinden die een hoger zorgniveau nodig hebben, laten ze andere praktijken dat voor hen doen. De praktijken die zich uitsluitend op specialisatie richten, zouden dan, als ze hun product correct geprijsd hebben, een hogere bruto-omzet en een hogere netto-omzet moeten genereren dan een huisartsenpraktijk, terwijl ze alleen de patiënten behandelen die ze willen behandelen."
Maar deze manier van werken kan ertoe leiden dat veel praktijken die een specialisatie aanbieden, hun producten niet de juiste prijs geven, voegde hij eraan toe. "De meest voorkomende fout is dat ze hun product schromelijk te laag prijzen."
Toch is er ook de factor van jongere oogartsen die eerder geneigd lijken om het concept van een specialisme toe te voegen aan hun huisartsenpraktijk, of zelfs een volledig gespecialiseerde praktijk op te richten. Dit is een traject dat een aantal oogartsen al jaren volgt. Oogartsen die ervoor kiezen zich te specialiseren, doen dat om zich te onderscheiden en hun praktijk te differentiëren.
Maar zoals sommige OD's hebben ontdekt, is specialisatie niet voor iedereen weggelegd. "Ondanks de aantrekkingskracht van specialisatie blijven de meeste OD's generalisten, omdat ze geloven dat breed in plaats van diepgaand een praktischere strategie voor succes is", aldus Wright.